Przystąpienie do długu jako zabezpieczenie spłaty wierzytelności

1. Przystąpienie do długu jako zabezpieczenie spłaty kredytu i pożyczki
2. Sposoby przystąpienia do długu
3. Umowy przystąpienia do długu - elementy i wzór
4. Kto może przystąpić do długu?
5. Do jakiego długu można przystąpić?
6. Przystąpienie do długu a poręczenie i przejęcie wierzytelności - różnice

Przystąpienie do długu jako zabezpieczenie spłaty kredytu i pożyczki

Kumulatywne, inaczej łączne, przystąpienie do długu jest dodatkową formą zabezpieczenia wierzytelności, która jest chętnie stosowana szczególnie w praktyce bankowej. Przystąpienie do długu polega na tym, że osoba trzecia decyduje się dołączyć do już istniejącego zobowiązania finansowego, np. kredytu gotówkowego jako dłużnik solidarny. W praktyce oznacza to, że za spłatę jednego kredytu będą odpowiedzialne dwie osoby w sposób solidarny. Dla banku oznacza to obniżenie ryzyka kredytowego i zwiększenie szans na odzyskanie pieniędzy w terminie.

Po podpisaniu umowy przystąpienia do długu osoba trzecia staje się współdłużnikiem, podobnie, jak ma to miejsce przy wnioskowaniu o wspólny kredyt bankowy. Od tej chwili stosuje się do niej przepisy kodeksu cywilnego o odpowiedzialności solidarnej. Oznacza to, że wierzyciel będzie mógł żądać spełnienia całości lub części świadczenia:

• od wszystkich dłużników łącznie,
• od kilku z nich,
• lub od każdego z osobna.

Zgodnie z art. 366 KC zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwolni pozostałych z obowiązku spłaty. Współdłużnik, który uregulował całość zadłużenia, może domagać się później zwrotu 50 proc. spłaconej sumy od innych dłużników, kierując do nich tzw. roszczenie regresowe. Warunki spłaty kredytu nie zmieniają się po dołączeniu nowego dłużnika. Przystępujący obejmuje dług jako własny, a jego zobowiązanie do spłaty nie mija nawet, gdy wygasa zobowiązanie dłużnika głównego. Wyjątek stanowi wygaśnięcie wierzytelności z powodu np. przedawnienia długu czy umorzenia zobowiązania.

UWAGA! Jeśli wierzyciel zdecyduje się umorzyć przystępującemu część długu, będzie to uznane za przychód. Ten natomiast podlega opodatkowaniu. Podobnie wygląda sprawa w przypadku umorzenia długu poręczonego.

Sposoby przystąpienia przystąpienia do długu

Przystąpienie do umowy może nastąpić na skutek przepisów ustawy lub na skutek określonej czynności prawnej. W żadnym z przypadków nie następuje zwolnienie z długu dłużnika głównego. Co ciekawe, za przejaw kumulatywnego przystąpienia do długu uznaje się również potwierdzenie gwarancji bankowej.

Ustawowe przystąpienie do długu następuje m.in. w sytuacji, gdy nabywca przedsiębiorstwa staje się współodpowiedzialny za spłatę długów zbywcy, jeśli są one związane z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa. Odpowiedzialność ograniczona jest tylko do wartości nabytego przedsiębiorstwa. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy w chwili podpisywania umowy kupna nabywca nie wiedział o zadłużeniu. Solidarną odpowiedzialność za długi firmy przejmuje także nowy wspólnik wstępujący do spółki.

Umowne przystąpienie do długu to oświadczenia woli, w którym osoba trzecia zgadza się przyjąć solidarną odpowiedzialność za spłatę istniejącego lub przyszłego zobowiązania finansowego. Umowa przystąpienia do długu nie ma szczególnej regulacji w polskim prawie cywilnym. Ze względu na to, że dłużnik i współdłużnik będą odpowiadać za spłatę kumulatywnie, umowa przystąpienia do długu powinna zostać sporządzona na piśmie, w taki sposób, by nie było wątpliwości co do oświadczenia woli.

Umowy przystąpienia do długu - elementy i wzór

Umowa przystąpienia do długu może zostać zawarta między wierzycielem a dłużnikiem przystępującym (nie wymaga zgody dłużnika głównego) lub między dłużnikiem głównym a dłużnikiem przystępującym (nie wymaga zgody wierzyciela). Przystąpienie do długu to czynność, która nie narusza interesów żadnej ze stron umowy kredytowej, co może nastąpić w sytuacji przejęcia długu. Co za tym idzie, możliwe jest przystąpienie do umowy nawet, jeśli dłużnik główny lub wierzyciel nie wyrażą na to oficjalnej zgody.

Umowa o przystąpienie do długu powinna zawierać takie elementy jak:

• dane wszystkich stron umowy - dłużnika głównego, osoby przystępującej oraz wierzyciela,
• szczegóły dotyczące długu - kwota do spłaty, odsetki, rodzaj i data powstania zobowiązania,
• zobowiązanie do solidarnej zapłaty długu przez osobę przystępującą,
• wysokości spłaty obowiązującej przystępującego do długu,
• wysokości zwrotu, w przypadku spłaty całego długu przez przystępującego (zapis opcjonalny),
• ustalenia stron dotyczące sporów wynikłych w związku z zawarciem umowy,
• podpisy stron podpisujących umowę.

WZÓR umowy przystąpienia do długu

Za spłatę wierzytelności obaj dłużnicy odpowiadają swoim całym majątkiem. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy umowa zawiera zapis określający część długu, za jaką będzie odpowiadał przystępujący. Zapis nie jest obowiązkowy. Jeśli strony umowy go nie umieszczą to przyjmuje się, że obaj dłużnicy są odpowiedzialni za wierzytelność po połowie.

Kto może przystąpić do długu?

Przystąpienie do długu jest instytucją prawa cywilnego, normowaną przez art. 3531 o zasadzie swobody umów. W myśl jej zapisów strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, a zawarcie porozumienia między pierwotnym i przystępującym dłużnikiem nie jest obarczone dodatkowymi kosztami. Na przystąpienie do długu może zdecydować się każda pełnoletnia osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych. Z oczywistych względów osoba przystępująca do długu powinna posiadać stałą sytuację finansową i nie być wpisana do baz dłużników Nie trzeba być spokrewnionym lub spowinowaconym z dłużnikiem głównym.

Przystąpienie do długu współmałżonka dłużnika nie jest możliwe, jeśli w małżeństwie obowiązuje wspólnota majątkowa. W takim wypadku małżonkowie i tak ponoszą wspólną odpowiedzialność za długi. Przystąpienie do umowy może jednak nastąpić, jeśli dług powstał przed zawarciem związku małżeńskiego lub gdy małżonkowie podpisali intercyzę i każdy z małżonków posiada własny majątek.

Do jakiego długu można przystąpić?

Co do zasady, przystąpienie do umowy może dotyczyć każdego długu pieniężnego, o ile nie jest to sprzeczne z ustawą, właściwością zobowiązania lub zastrzeżeniem umownym. Osoba trzecia może przystąpić do długu pieniężnego lub niepieniężnego wynikającego z dowolnego źródła. Ważne, by umowa przystąpienia do długu została zawarta wyłącznie na gruncie zobowiązań cywilnoprawnych. Oznacza to, że bez problemu przystąpimy do pożyczki pozabankowej czy kredytu, ale nie ma możliwości przystąpienia do długów publicznoprawnych, np. długów podatkowych.

Dopuszczalność zabezpieczenia kompleksu długów lub długu globalnego. Przystąpienie do umowy może nastąpić już po zaciągnięciu zobowiązania przez dłużnika głównego lub przez podpisywaniem umowy kredytu, co znane jest jako przystąpienie do długu przyszłego (jest ono spotykane przede wszystkim przy ustawowy przystąpieniu do długu). Nie można natomiast przystąpić do długu przedawnionego lub długu wekslowego.

Przystąpienie do długu a poręczenie i przejęcie wierzytelności - różnice

Pożyczki z poręczycielem znaleźć można nawet w sektorze pozabankowych pożyczek online. Poręczenie bywa mylone z przystąpieniem do długu, choć ich działanie jest odmienne. W przypadku poręczenia umowa ma ściśle określoną formę a żyrant jest zobowiązany uregulować dług dopiero z chwilą opóźnienia się dłużnika głównego ze spełnieniem świadczenia. Dodatkowo kwota, jaką spłacić będzie musiał poręczyciel, uzależniona jest od długu dłużnika głównego. W przypadku kumulatywnego przejęcia długu, obaj dłużnicy są odpowiedzialni za całość zobowiązania, aż do jego pełnej spłaty.

Czym różni się przejęcie długu od przystąpienia do wierzytelności? Umowa o kumulatywne przystąpienie do długu, stosowana jako sposób zabezpieczenia wierzytelności oznacza, że dotychczasowy dłużnik nie zostaje zwolniony ze spłaty zaciągniętego kredytu, a obaj dłużnicy są odpowiedzialni za spłatę w równym stopniu. Przejęcie długu oznacza zobowiązanie się do spłaty czyjegoś zobowiązania finansowego. Dłużnik główny zostaje całkowicie zwolniony z odpowiedzialności. Przejęcie długu wymaga pisemnej zgody wszystkich stron umowy kredytowej, co nie jest konieczne w przypadku przystąpienia do długu.

Zarówno poręczenie kredytu, jak przystąpienie czy przejęcie długu znacznie obniża zdolność kredytową osoby trzeciej. Główna różnica dotyczy poziomu odpowiedzialności za dług dłużnika pierwotnego.